یک نوجوان ۱۴ ساله که به خاطر بیماری درمان‌ناپذیر، در حال مرگ است از دادگاهی در انگلیس اجازه گرفته که بدنش پس از مرگ با روش کرایونیک منجمد شود.
کرایونیک چیست؟
یک نوجوان ۱۴ ساله که به خاطر بیماری درمان‌ناپذیر، در حال مرگ است از دادگاهی در انگلیس اجازه گرفته که بدنش پس از مرگ با روش کرایونیک منجمد شود.
کرایونیک روشی است که در آن بدن با منفی ۱۹۶ درجه سانتیگراد منجمد می‌شود. در این دما بدن به نوعی خواب می‌رود و رشد و ازبین رفتن سلولها متوقف می‌گردد.
این نوجوان در نامه‌ای به دادگاه گفته است که فکر می‌کنم انجمادِ کرایونیک به من شانس بیدار شدن و درمان شدن در آینده را خواهد داد . حتی اگر این آینده صدها سال بعد باشد.
او که نمی‌خواهد در زیر زمین دفن شود، می‌گوید: من می‌خواهم بیشتر زندگی کنم و فکر می‌کنم در آینده برای سرطان من درمان پیدا خواهد شد و مرا بیدار خواهند کرد.
تاکنون برای صدها کودک و نوجوان که در سن‌های پایین در حال مرگ هستند درخواست انجماد داده شده است.
آمار دقیقی از تعداد افرادی که تا کنون منجمد شده‌اند در دسترس نیست زیرا سیستمی برای ثبت این آمار وجود ندارد ولی گمان می‌رود صدها نفر در آمریکا و روسیه که امکانات این کار را دارند، به این روش منجمد شده باشند.
در بیشتر کشورها قانونی که جلوی اینکار را بگیرد وجود ندارد ولی برای دفن و یا نگهداری درازمدت پیکر مرده‌ها قوانین محدود کننده‌ای هست.
موانع معنوی و اخلاقی دادن اجازه به منجمد شدن چیست؟و عواقب همه گیر شدن این کار چیست؟
کرایونیک مانند مومیایی است ولی بدت به روش انجماد بافت‌ها، در دمای بسیار پایین نگهداری می‌شود.
کسانی که کرایونیک می شوند امیدوارند که بشر سالها بعد در آینده‌ای نامشخص با پیشرفت دانش و فناوری خواهد توانست همه دلایل پیری و مرگ را برطرف کند، بافت‌های بدن را بازسازی کند و آنها را به زندگی برگرداند.
ولی آیا اینکار شدنی است؟
نگهداری بافت بدن انسان و حیوان کاری شدنی است. پیکر فیلهای ماموت در زیر یخچالهای عمیق زمین سالم مانده است و نشان داده شده که پس از هزاران سال DNA های زنده در آنها وجود دارد.
اکنون اسپرم و رویان انسان برای سالها نگهداری می‌شود و توانایی به زندگی برگرداندن دوباره آن وجود دارد.
با اینکه بیشتر دانشمندان در باره اینکه پیکر انسان منجمد شده با روش کرایونیک سالم باقی بماند تردید دارند ولی این تفکر که می‌گوید "هرگز نگو هیچوقت نمیشه!" برخی را به این سمت کشیده که روی احتمال اینکه در آینده دانش و فناوری بر مرگ پیروز خواهد شد حساب کنند!
چالش با مرگ برای بقا ازدیر باز بخشی از فرهنگ بوده است و آن بخش از اندیشه بشر که در هنر و نوشتار، ماندگار شده است دیده می‌شود.
بشر به امید رستاخیز و ابدی شدن به دین و مذهب روی آورده است و اکنون بخشی از مردم به دانش و فناوری امید بسته‌اند.
آیا اینکه فردی که به دنبال جاودانگی است، آگاهانه دارایی شخصی خود را صرف کرایونیک کند اشتباه است؟
ممکن است برخی بگوییم این بخشی از آزادی فردی شخص است که ثروتش را خرج این کار لوکس بی‌فایده کند و برخی هم اینکار را ناعادلانه بنامیم و بگوییم که امکان اینکار باید برای همه فراهم باشد و بخشی از سیستم درمانی شود!
مدافعان این کار بخشی از داستان‌های علمی-تخیلی را با واقعیت‌های دانشیک می‌آمیزند!
ولی برای پذیرفتنی شدن این کار باید قانع شد که آیا در پی منجمد شدن روزی بیدار شدنی روی خواهد داد یا نه؟!
بیشتر داوطلبان این کار کودکان زیر سن قانونیمی‌باشند که با مرگ زودرس روبرو هستند و ممکن است بدون آگاهی کامل با سوء استفاده روبرو شوند.
همچنین شرکتهایی که این خدمات را می‌دهند نیز با تبلیغات، امید واهی به وجود می‌آورند.
پرسش‌های دیگری نیز باقی است. اینکه آیا آیندگان ثروت خودشان را صرف بیدار کردن منجمد شدگان امروز خواهند کرد؟ آیا غیر از کنجکاوی در مورد یک مومیایی باقی مانده از قرن ۲۱ دلیل دیگری برای بیدار کردن و درمان منجمد شده‌ی امروز خواهند داشت؟
جمعیت جهان به سرعت در حال رشد است. فرستادن پیکر مرده‌ی ما به آینده فقط به جمعیت آن زمان می‌افزاید و با فرض رسیدن آنها به چنین فنآوری‌هایی آیا منجمد شونده‌های امروز مشمول برنامه‌های کنترل جمعیت نخواهند شد؟!
در مورد کودکان این پرسش مطرح است که آیا فرستادن آنها به آینده نامشخصی که نه دوستی هست و نه خانواده یا ثروتی کار درستی است؟
نظر شما چیست؟
شاید اینها را نیز بپسندید:
لینک منبع خبر: