کنجاله این پنبه میتواند جایگزین نخود در غذا شود!
الیاف پنبه برای تولید نخ و پارچه و دانه‌ی آن در صنایع روغن کشی کاربرد دارد، کنجاله‌ی به جا مانده از صنایع روغن کشی نیز با ترکیب با مواد دیگر بصورت محدود! در خوراک دام و طیور بکار میرود.
چرا دانه‌ی روغنی پنبه‌ی معمولی و یا کنجاله‌ی آن، همانند سویا به عنوان خوراک انسان بکار برده نمی‌شود؟
باید گفت که دانه و کنجاله‌ی پنبه‌ی معمولی حتی برای بسیاری از حیوانات و طیور نیز خطرناک است و تنها جانوران دارای معده‌های چند حفره‌ای مانند گاو از پس هضم و مصرف بی‌خطر آن برمی‌آیند. دلیل آن وجود ماده‌ی سمی "گسیپول" Gossypol در "پنبه دانه" است.
حتی در "روغن کشی از دانه‌ی پنبه" نیز تصفیه‌ی روغن از این سم، مشکل بزرگی است.
اگر بتوان از شر این سم در پنبه خلاص شد، با توجه به تولید انبوه آن در سراسر جهان، دانه‌ی پنبه نیز منبع غذایی بزرگی برای مبارزه با کمبود خوراک و سوء تغذیه در سراسر جهان خواهد شد.
خوش خبریم که بگوییم با سرمایه‌گذاری یک گروه صنعتی تولید پنبه، دانشمندان مرکز پژوهش‌های کشاورزی Texas A&M AgriLife به این هدف دست یافته‌اند.
به گزارش رویترز، دانشمند بیوتکنولوژی، دکتر Keerti Rathore با بهره‌گیری از روش RNAi با دستکاری در رشته‌ی RNA پنبه به بذرهای پنبه‌ای دست یافته‌است که میزان سم گسیپول در آن به اندازه‌ی بی‌خطر برای انسان و جانوران پایین آمده است. با توجه به این که پنبه از این سم برای حفاظت خود در برابرحشره‌ها و آفت‌ها استفاده میکند، اندازه‌ی آن به صفر کاهش نیافته‌است.
به گفته‌ی Rathore دانه‌ی این پنبه، طعمی مانند نخود دارد و با آن به آسانی میتوان غذاهای خوشمزه‌ای مانند حموص درست کرد.
با آرد کنجاله‌ی این پنبه میتوان نان و یا ترتیلا درست کرد و یا در خوراک‌های پروتئینی دیگرد از آن بهره برد. این کنجاله همچنین میتواند بطور مستقیم به عنوان خوراک طیور و آبزیان پرورشی مصرف شود.
با کنجاله‌ی همین میزان پنبه‌ای که در دنیا تولید میشود، میتوان پروتیین مورد نیاز روزانه‌ی نزدیک به ۵۷۵ میلیون انسان را تامین کرد.
به خاطر داشته باشیم که بخش بزرگی از انسانهایی که با سوء تغذیه روبرو هستند در همان مناطق کشت پنبه ساکن هستند!
اکنون این بذر مجوز کشت در آمریکا را دریافت کرده است و دریافت مجوزهای مصرف آن به عنوان خوراک انسان از سازمان غذا و دارو در حال انجام است.
البته باید بگوییم که برای کشت و بهره برداری از این منبع غذایی در هر کشوری باید مجوزهای مورد نیاز از همان کشور را دریافت کند. پس همه گیر شدن کشت و مصرف آن به سرعتی که می‌پنداریم هم نخواهد بود!