با شبکه کردن مغز سه انسان در دانشگاه واشنگتن، امکان همفکری در یک بازی رایانه‌ای برای آنها فراهم شد!
شبکه‌ی برق، شبکه‌ی آب، شبکه‌ی رایانه‌ها و لوازم دیجیتال و اینترنت! در همه‌ی اینها ما با ارتباط دادن اجزای گوناگون سیستم به هم، و با به اشتراک گذاشتن منابع تولید و یا مصرف، توانایی و کارایی سیستم‌ها را بالاتر برده‌ایم.
اکنون تصور کنید مغزهای انسانها با هم شبکه بشوند و انسانها بتوانند با به اشتراک گذاشتن "منابع ذهنی" و "توان پردازشی مغزهای خود" در حل مسایل همکاری کنند!
این رویایی است که پژوهشگران دانشگاه واشنگتن و دانشگاه "کارنگی ملون" در سر می‌پرورانند و تاکنون گامهای نخستین برای آن را برداشته‌اند و نام BrainNet را برای آن برگزیده‌اند.
پژوهشگران اکنون با مرتبط کردن مغز سه انسان به هم، این امکان را فراهم کرده‌اند که این سه نفر بتوانند با همکاری هم، بازی کامپیوتری تتریس را انجام دهند.
در این "شبکه‌ی مغزی ۳ نفره" از دستگاههای زیر بهره گرفته شده است:
- "موج نگار مغزی" (electroencephalogram (EEG برای ثبت پالس‌های مغزی که در نتیجه فعالیت‌های مغز تولید میشود.
- دستگاه "تحریک مغناطیسی مغز" (Transcranial magnetic stimulation (TMS برای تحریک نورون‌های مغز
در آزمایش این سیستم، نخست الکترودهای EEG بر روی سر ۲ تن از بازیکنان نصب گردید.در گوشه‌ی چپ و راست صفحه‌ی نمایشگر رایانه‌ای که بازی تتریس در آن انجام میگیرد دو "لامپ LED چشمک‌زن" با فرکانس‌های ۱۵ هرتز و ۱۷ هرتز گذاشته شد.
با نگاه کردن به این لامپ‌ها سیگنالی در مغز تولید میشود که توسط الکترودهای EEG قابل دریافت است.
سیگنال تولیدی در مغز برای نگاه به هریک از این لامپ‌ها با دیگری، متفاوت است. پس از روی سیگنال میتوان فهمید که بازیکن به کدام لامپ نگاه کرده است.
بطور همزمان این سیگنال به دستگاه TMS منتقل میشود تا با تحریک مغناطیسی در مغز، پیام دو بازیگر دیگر را به بازیگر سوم برساند.
دستگاه TMS با تحریک مغناطیسی، پدیده‌ای به نام "فسفن" Phosphene در ذهن نفر سوم به وجود می‌آورد.
"فسفن" پدیده‌ای است که در طی آن انسان در ذهن خود نور چشمک‌زنی را میبیند، بدون اینکه چنین نوری در برابر دیدگان او باشد!
دستگاه TMS میتواند متناسب با سیگنال دریافتی، فرکانس فسفنی که در ذهن فرد پدید می‌آید را تنظیم کند.
اکنون دو بازیکن به عنوان فرستنده‌ی پیام میتوانند با نگاه به لامپ چشمک زن سمت راست و یا چپ، به نفر سوم که گیرنده‌ی پیام است مشورت بدهند که قطعه‌ی پازل را به کدام سمت بچرخاند تا نتیجه‌ی بهتری بگیرد!
یافته‌های آزمایش نشان می‌دهد که این "سیستم ارسال و دریافت پیام" تا ۸۱.۲۵ درصد دقت دارد که برای شروع چشمگیر است.
تازه‌ترین دستاورد‌های این پژوهش در مقاله‌ای در لینک زیر در دسترس است:
البته باید بدانیم که این هنوز گامهای بسیار نخستین از رویایی بزرگ است! و هنوز همین یافته‌های پژوهشگران نیز باید توسط دانشمندان عصب‌شناس داوری شود!
ولی تصور اینکه که روزی در شبکه‌ای گسترده از مغزها، مغزهای توانمند بسیاری، بطور همزمان بر روی حل مسئله‌ی دشواری کار میکنند و بطور آنی با هم تبادل نظر دارند نیز هیجان انگیز است.