اثر شبکه‌ی خودروها در کاهش مصرف سوخت

خودروها از بزرگترین آلوده کننده‌های هوا در شهرهای بزرگ و یکی از بزرگترین آلایندهای کربنی هستند.

 

اگر دوستدار "زیست بوم پاکیزه" هستیم باید تا جایی که میتوانیم ترابری‌های عمومی شهری را جایگزین خودروهای شخصی در زندگی روزمره‌ی خود کنیم.

 

گذشته از انتخاب مناسب خودروی شخصی‌ای که خریداری میکنیم، در هنگام رانندگی نیز می‌توانیم در "کمتر شدن آلودگی زیست بوم"، موثر باشیم.

 

اگر رانندگی ما سرشار از گاز و ترمزهای نابجا است باید بدانیم که با مصرف بیشتر از نیاز سوخت، افزون بر هدر دادن پول و سرمایه‌ی خومان، آلاینده‌های بیشتری نیز به زیست بوم روانه می‌کنیم.

 

افزون بر دقت در رانندگی، با بهره گیری از توانایی‌های رانندگی "نیمه خودکار" و "خودکار" در خودروهای امروزی نیز میتوانیم ترمز و گازهای نابجا را کمینه کنیم.

 

با وجود همه‌ی این کارهایی که میتوانیم انجام دهیم پژوهشگران در دانشگاه‌های "میشیگان" و "فناوری کالیفرنیا" نشان داده‌اند که با برقراری "شبکه تبادل داده"، بین تجهیزات خودکار در خودروهای حاضر در ترافیک، به منظور "بهینه کردن سرعت" و "کاهش شمار گاز و ترمزهای نابجا"، می‌توان بهره‌وری سوخت را تا ۲۰ درصد افزایش داد.

 

سیستم های کروز در خودروهای کنونی، تنها با بررسی "فاصله و سرعت خودروها و مانع‌هایی که در دید خودرو هستند"، سرعت حرکت خودرو را تنظیم میکنند. ولی با برقراری این شبکه، خودروها میتوانند داده‌های مربوط به فاصله‌های دورتر را نیز داشته باشند و با پیش‌بینی وضعیت ترافیک در فاصله‌ها و زمان‌های بعدی، وضعیت رانندگی و سرعت خودرو را بهینه کرده و از گاز و ترمزهای نابجا پیشگیری کنند.

  

اگر از بالا به ترافیک یک خیابان شلوغ نگاهی بیندازیم، خواهیم دید که اثر "یک ترمز ناگهانی در صدها متر جلوتر"، چگونه به خودروهای پشت سر منتقل میشود و دهها گاز و ترمز قابل پیشگیری به خودروهای پشت سر تحمیل میکند.

 

اگر چه این فناوریها میتوانند در "آلودگی کمتر زیست بوم" اثر شگرفی داشته باشند ولی همچنان باید  بهره گیری از خودرو شخصی را در زندگی خود کمینه کرده و یا دست کم تا رسیدن این فناوریها به خودروی شخصی ما، با دقت بیشتر در رانندگی، تا جایی که میتوانیم از گاز و ترمزهای نابجا پیشگیری کنیم.