جانوری که هرگز پیر نمی‌شود و نمی‌میرد

هیدر پیر پیر نمی‌شود و نمی‌میرد
هیدر جانوری آبزی است که هرگز پیر نمی‌شود و نمی‌میرد. راز عمر جاویدان این جانور چیست؟ آیا این راز میتواند آرزوی جاودانگی انسان را برآورده کند؟

یورو نیوز فارسی:

 

راز عمر جاویدان این جانور در یک چیز است: «توانایی بازسازی سلولی»

 

پیری فرآیندی پیشرونده است که در طی آن تغییراتی در فرآیندهای فیزیولوژیکی در طول عمر یک ارگانیسم رخ داده که سبب کاهش توانایی‌های جسمانی او و افزایش حساسیت به چالش‌های زیست محیطی و آسیب‌های فیزیکی به پیکر او می‌شود.

 

اغلب موجودات زنده بخصوص جانوران در طول عمرشان با پدیده پیری مواجه هستند که می‌تواند آنان را ناتوان کرده و درنهایت سبب مرگشان شود. به همین علت اغلب جانوران اگر در اثر بیماری یا حادثه نمیرند با رسیدن به سنین پیری جان خود را از دست می‌دهند.

 

سرعت پیری در میان جانوران مختلف متفاوت است و طیفی از حیات چند روزه در حشرات تا حیات ۲۰۰ ساله در نهنگ‌های قطبی را در شامل می‌شود. انسان در میانه این طیف قرار دارد و در عصر حاضر و با توجه به پیشرفت‌های علم پزشکی قادر است تا به سن ۱۰۰ سالگی نیز برسد.

 

انسان جانوری دارای اندیشه است و میل به جاودانگی در او همواره وجود داشته و به همین سبب از زمان‎های دیرین تاکنون به دنبال راه‌هایی برای رسیدن به این آرزوی خود یعنی شناخت رازهای جاودانگی است.

 

آرزوی نامیرایی و عمر جاویدان به دوران اساطیری بازمی‌گردد. تلاش برای رسیدن به عمر جاویدان را می‌توان در آثار نویسندگان باستانی چون هومر یافت، آرزویی که هنوز بعد از گذشت چندهزار سال در انسان امروزی وجود دارد ولی تاکنون از دستیابی به آن عاجز مانده است.

 

با اینحال جانورانی کوچک و مهجور چون هیدر در محیط زیست ما وجود دارند که هرگز پیر نمی‌شوند و نمی‌میرند. هیدر جانوری کوچک و سرده‌ای از شاخه گزنده‌تباران است. این جانوران آبزی که طول آنان حداکثر به ۱۰ میلیمتر می‌رسد، بومی مناطق معتدل و گرمسیر هستند. این جانور به دلیل توانایی فوق‌العاده در بازسازی سلولی قادرند عمر جاویدان بیابند.

 

این جانور شکارچی ساکن آبهای شیرین می‌تواند حرکت کند ولی در اغلب مواقع ساکن است. این جانور سر و مغز ندارد و تنها دارای تارهای عصبی در طول بدنش است. هیدر دارای کیسه گوارش یک سویه است که پس از شکار طعمه آنرا به دهان خود وارد کرده، هضم می‌کند و مواد زاید را از دهانش خارج می‌کند.

 

در شرایط مساعد زیستی این جانوراز طریق غیرجنسی و به صورات جوانه زدن تولیدمثل می‌کند و در زمان سخت شدن شرایط زیستی با انجام لقاح جنسی به تکثیر خود دست می‌زند. علت آمیزش جنسی در شرایط بد زیستی افزایش گنجینه ژنی و تولید نسل‌هایی است که نسبت به شرایط محیطی مقاومتر هستند.

 

راز عمر ابدی هیدر در سلول‌های ساده آن است که قادر است تا یک چرخه زیستی را طی کند. سلول‌هایی با توانایی تقسیم بالا که می‌توان آنها را نوعی سلول‌ بنیادی خواند که به هیدر این توانایی را اعطا می‌کند تا عمری جاودان بیابد. در بدن انسان و سایر جانوران نیز سلول‌های بنیادی وجود دارد که در مواقع لازم با تقسیم و تمایز سلولی جایگزین سلو‌ل‌های مرده می‌شوند و به ترمیم بافت‌های آسیب دیده کمک می‌کنند.

 

سلول‌های موجودات در طی عمرشان پیر شده و قابلیت انجام فعالیت‌های خود را از دست می‌دهند و نهایتا می‌میرند. این سلول‌ها به تدریج با سلول‌های دیگری جایگزین می‌شوند تا موجود زنده بتواند به حیات خود ادامه دهد. با افزایش سن موجودات زنده میزان بیشتری از سلول‌های موجود زنده از بین می‌روند و به مقدار کمتری جایگزین می‌شود که نتیجه آن پیری و سرانجام از کار افتدگی بافت‌ها و اندام‌ها و نهایتا مرگ است. اگر بتوان راهی یافت که در آن جایگزینی سلول‌های مرده کاهش نیابد، انسان می‌تواند به دستیابی به عمر جاویدان امیدوار باشد.

 

مطالعه بر روی حیواناتی مثل هیدر و کشف رازهای مرتبط با چگونگی تقسیم سلولی بدون فرسایش می‌تواند کمک کند که انسان به آرزوی دیرین خود یعنی طول عمر جاویدان برسد. پرسش اینجاست که آیا انسان خواهد توانست روزی پیری و مرگ را شکست دهد و تا ابد زیست کند؟ پاسخ این سوال شاید در دست دانشمندانی باشد که در تلاش برای رمزگشایی از راز طول عمر جانورانی چون هیدر هستند.

 

شاید اینها را نیز بپسندید:

معکوس کردن روند پیری 

دو ماده برای کند کردن عوارض پیری

چگونگی جوان سازی خون

آغاز آزمایش بازگشت به جوانی در یونان

چگونگی تغییر توانایی ها با افزایش سن

چرایی سفیدشدن موها

ورود به دوران زندگی‌های بالای ۹۰ سال

باید برای عمرهای طولانی آماده شویم

خواب ناز و عمر دراز

میخواهید با منجمد شدن بر مرگ غلبه کنید؟

لینک منبع خبر:

۶ مهر ۱۳۹۶
یورو نیوز فارسی |

اگر این خبر را پسندیدید "خوش خبریم" را به ۲ نفر از دوستانتان معرفی کنید : ارسال این خبر به دوستان

دیدگاه بازدیدکنندگان

نادر شکوفی
۱۳۹۶/۰۷/۰۶
0
2
14

مهندس نادر شکوفی (آدرس LinkedIn ایشان)  درباره این مطلب نظر خود را برای ما فرستاده اند که در اینجا منتشر میکنیم:

افزایش عمر و در حالت غایی "نامیرایی" از دو طریق ممکن است،

اول "کاهش آسیب سلولی" که نیاز به جابجایی سلول تخریب شده را با سلول جدید کمتر کند

و دوم افزایش طول تلومر یا فعال شدن تلومراز.

توضیح در مورد تلومر و تلومراز:

شیوه تکثیر سلولی به گونه ای است که هربار قطعه ای از اول دی ان ای در تکثیر گم می شود. برای آنکه اطلاعات حیاتی مولکولی دی ان ای از دست نرود، سلولها عموما دارای بخشی در ابتدای خود هستند که فاقد اطلاعات معنی دار است و از دست رفتن آن آسیبی به عملکردهای حیاتی سلول نمی زند. این بخش به نام تلومر شناخته می شود.

در بعضی موجودات زنده (مثلا باکتریها) و همینطور در سلولهای بنیادین آنزیمی فعال است به نام تلومراز که پس از تکثیر سلولی و از دست رفتن یک تلومر، مجددا یک تلومر به جایش به سر دی ان ای می چسباند. این آنزیم پس از تولد در موجودات پر سلولی خاموش می شود. در نتیجه طول عمر موجود وابسته به طول تلومر در ابتدای دی ان ای ش است. هرچه این طول بلندتر باشد، سلول می تواند تعداد دفعات بیشتری تکثیر داشته باشد. وقتی که تلومرها تمام شوند، در هر تکثیر، سلول بخشی از اطلاعاتش را از دست می دهد و بعد از مدتی دیگر کارایی ندارد. اثر تجمعی این اتفاق در سلولهای متعدد در نهایت به کهولت، ناتوانی و سپس مرگ می انجامد. 

با این اطلاعات به نظر می رسد که خیلی خوب است اگر یا تلومرها خیلی طولانی باشند که عمر طولانی داشته باشیم یا اصلا آنزیم تلومرازمان فعال باشد که عمر بی نهایت داشته باشیم. اما اینطور نیست.


هرچه طول تلومر بیشتر باشد به معنی این است که سلول نیاز به مواد و انرژی بیشتری دارد. این امر با اقتصاد سلولی همخوان نیست. یعنی برای عمر بیشتر باید در زندگی تلاش بیشتری کرد و غذای بیشتری بدست آورد که بسته به محیط شاید امکان پذیر نباشد.


در نتیجه بر اساس انتخاب طبیعی یک طول مناسب که تعادلی بین طول عمر و میزان ماده و انرژی لازم ایحاد می کند بدست آمده است.


برای انسان این طول تقریبا معادل ۴۰ سالگی است (۲۰ سال برای بچه دار شدن و ۲۰ سال برای حمایت از بچه تا به سن بچه دار شدن برسد). از حدود ۴۰ سالگی، سلامت انسان به همین دلیل شروع به افت می کند (مبنای ضرب المثل "سن که رسید به پنجاه") و چیزی حدود هشتاد سالگی این افت سلامت به مرگ می انجامد.

از سوی دیگر فعال شدن آنزیم تلومراز خطرسرطان را شدیدا بالا می برد.


به این شکل که در بدن بسیاری از ما سلولهای سرطانی ایجاد می شوند و شروع به تکثیر سریع می کنند، اما بدلیل تمام شدن تلومرهایشان پس از تعداد محدودی تکثیر، خود بخود می میرند و ما اصلا متوحه رخداد این امر که ممکن است به دفعات در بدنمان رخ بدهد نمی شویم. یکی از جهشهایی که سلول سرطانی به آن نیاز دارد همین فعال شدن تلومراز است. اگر تلومراز در تمامی سلولهای ما خود بخود فعال باشد شانس رخداد سرطان بسیار بیشتر می شود درنتیجه مسیری که به نظر می رسد می تواند به عمر جاودان بیانجامد در واقع باعث مرگ‌زودرس از سرطان می شود.

خلاصه اینکه، مرگ قطعی ترین رخداد جهان است و از آن فراری نیست. عمر هم در آینده نزدیک و احتمالا هرگز از همین حوالی صد سال فراتر نمی رود.

علی
۱۳۹۶/۰۷/۰۶
5
3
8

سلام اقا من به شخصه از این مطالبکه هم بادنیایه خارج از کشوره خودمون که نخبهاشو فراری میده بیشتر اشنا میشم وهم خیلی چیز متوجه میشم

محمد
۱۳۹۶/۱۰/۲۴
0
1
3

مگه چند سال تونستن زنده بودن یک هیدر مشخص رو بررسی کنن؟

مهتاب
۱۳۹۶/۱۱/۰۷
0
1
3

7499

کیانوش
۱۳۹۹/۰۸/۱۵
0
3
6

خیلی بده مشخصه نویسندش 2کلاس سواد نداشته

افرا دارایی
۱۳۹۹/۰۹/۲۶
0
3
0

مطلب زیبایی بود متشکرم

ناشناس
۱۳۹۹/۱۲/۰۹
0
1
0

ممنون اطلاعات خوبی بود

.
۱۴۰۰/۰۲/۱۷
5
0
2

جالب و عالی

Selma
۱۴۰۰/۰۸/۲۳
0
0
1

خیلی عالی بود مطالب بالا خیلی به درد من خورد دستتون درد نکنه

ناشناس
۱۴۰۰/۱۱/۱۹
0
0
0

نمیشه


تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید