کاهش درد با نگاه

 نگاه کردن به دست مجازی هم از درد دست راستکی را کم می کند!

دفعه بعد که پرستار می‌خواست به بازوی‌تان سوزن فرو کنه ، سرتان را بر نگردانید! دردش کمتر خواهد بود.

در سال ۲۰۰۹ ، Patrick Haggard و Matthew Longo از دانشگاه کالج لندن نشان دادند که نگاه کردن به بدنِ خود انسان، اثری ضددرد دارد.

 پژوهش‌گران، نورِ لیزر مادون‌قرمز را بر روی پوست داوطلبان تاباندند. 

آنهایی که هنگام تابیدن لیزر، به بدن خودشان نگاه می‌کردند به نسبت کسانی که به جسم دیگری نگاه می‌کردند، درد کمتری را گزارش کردند.

 الکترودهای متصل شده به جمجمه‌های داوطلبان در هنگام آزمایش نیز نشان داد که این اثر ضددرد با فعالیت کمتر در بخش‌هایی از قشر مغز که درد را پردازش می‌کند، در ارتباط بود - هر چند که چرایی این رخداد نامشخص است.

از آن هنگام، دو گروه گوناگون این اثر ضد درد را با آزمایش "خیال (توهم) دست لاستیکی"، آزموده‌اند- در این آزمایش یک دست لاستیکی (مصنوعی) در کنار دست راستکی فرد گذاشته می‌شود، و دست راستکی از دید فرد پنهان می‌شود. نوازش هم زمان هر دو دست راستکی و لاستیکی با قلم موی نقاشی،فرد را متقاعد می‌کند که دست لاستیکی دست خودش است.

با جا افتادن این خیال، پژوهش‌گران می‌خواستند دریابند که آیا نگاه کردن به دست لاستیکی‌ای که احساسی مانند دست راستکی دارد نیز می‌تواند درد را در دست راستکی کاهش دهد یا خیر؟

نتیجه دو آزمایش یکسان نبود (متناقض بود): در یکی از آزمایش‌ها اثر ضد درد دیده شد، ولی در آزمایش دیگر این‌گونه نبود. پژوهشگر دانشگاه بارسلونا، اسپانیا Maria Sanchez-Vives و همکارانش گفتند که شاید این بروندادهای گوناگون به خاطر تفاوت در جای قرار گرفتن دست لاستیکی و دست راستکی در دو آزمایش باشد.

آستانه ی درد بالاتر

برای آزمودن اثر جای قرار گرفتن دست لاستیکی در نتیجه آزمایش، ایشان از "واقعیت مجازی" برای جا‌انداختن این توهم بهره بردند. به جای دیدن یک دست لاستیکی راستکی، به شرکت کنندگان از طریق هدست VR یک دست مجازی نشان داده شد.

پژوهش‌گران می‌توانستند جای این دست لاستیکی مجازی را، نسبت به جایی که دست شرکت‌کنندگان در آنجا بود، تغییر دهند.پس تصویر دست لاستیکی را درست روی دست راستکی قرار دادند.

با الکترودهای گرمایی وصل شده به دست داوطلبان، دست شان را گرم کرند. همزمان در "واقعیت مجازی" نیز جوری نشان داده شد که دست مجازی به الکترودهای مجازی وصل شده و گرم می‌شود.

سپس پژوهش‌گران اندک اندک گرما را افزایش دادند، و از داوطلبان خواستند که هنگامی که گرما آزار دهنده بود را اعلام کنند تا آستانه درد در برابر گرما را در داوطلبان بسنجند. ایشان دریافتند هنگامی که دست مجازی در جایی نزدیک به جای دست راستکی گذاشته شد، داوطلبان آستانه درد بالاتری داشتند(درد کمتری احساس می‌کردند).

ا Sanchez-Vives  می‌گوید: "اگر به بدن مجازی نگاه کنید، نیز اثری ضد درد دارد، ولی این مهم است که بدن مجازی در کجا گذاشته شود. در صورتی که دست مجازی درست در جای قرار گرفتن دست راستکی نباشد، این اثر کاهش می‌یابد.

رویتان را برنگردانید

پژوهش‌گران گمان می‌کنند که می‌توان از "واقعیت مجازی" به عنوان یک ابزار درمانی بهره برد.

Sanchez-Vives می‌گوید: "تاکنون، از واقعیت مجازی در برابر درد، بهره‌برداری شده است ولی بیشتر برای پرت کردن حواس". ولی این روش تازه،  با پرت کردن حواس سروکار ندارد، بلکه با کمک VR سازوکاری در مغز را بکار می‌گیرد تا آستانه درد در شخص را بالا ببرد.

از نظر تئوری، در طی یک فرایند دردناک، VR می تواند بدن فرد را به گونه‌ای نشان دهد که باعث کاهش درد شود. برای نمونه پیش‌تر گروه Sanchez-Vives  در یک بررسی، نشان‌داده بود که نگاه کردن به بازوی مجازی‌ای که به سرخی می‌گراید، آستانه درد را کاهش می‌دهد، در حالی که یک بازوی آبی رنگ آن را افزایش می‌دهد.

یک فیلسوف شناخنی به نام Thomas Metzinger، از دانشگاه Johannes Gutenberg در Mainz ، آلمان، نیز با این نظریه موافق است. او می‌گوید: "این پژوهش، بسیار سودمند و امیدوار کننده است زیرا راهی به سوی چگونگی کاهش درد با بهره از واقعیت مجازی می‌گشاید ".

هم Sanchez-Vives و هم Metzinger می‌گویند که پایین بودن آستانه درد در هنگام نگاه نکردن به جای ایجاد درد باید به خاطر تلاش مغز برای پیش بینی جا و شدت درد باشد.

هنگامی که پرستار می‌خواهد سوزن را به بازوی شما فرو کند و شما به جای تزریق، نگاه نمی‌کنید، مغز بدون داشتن ورودی از چشم نمی‌تواند جای درد را تشخیص داده و بر آن متمرکز شود. پس مغز به محدوده بزرگتری تمرکز می‌کند و در نتیجه، آستانه درد پایین می‌آید (درد را بیشتر احساس می کنید).

لینک منبع خبر: