یک لایه‌ی حساس‌به‌دما می‌تواند به ربات‌ها توانایی شناسایی انسان‌‌ها در نزدیکی‌شان را بدهد، درست مانند روش افعی‌های روزندار که شکارهای با خون گرم را شناسایی می‌کنند.
پوست ربات می‌تواند بدن‌های گرم را تشخیص بدهد، همانجور که مار می‌تواند شکارهای نزدیکش را تشخیص بدهد
یک لایه‌ی شفاف و خم‌پذیر از جنس پکتین ، ماده‌ی گیاهیِ کم‌بهایی که در ساخت مربا به‌کار می‌رود به ربات توانایی شناسایی موجودهای خونگرم در پیرامون خود را می‌دهد.
در این فناوری برای شناسایی تغییر دما از جریان یون‌ها استفاده می‌شود -درست مانند ممبران‌های طبیعی که مارها نیز به کار می‌برند- در دستگاه‌های الکترونیکی معمولی، از جریان الکترون‌ها برای تشخیص تغییرات دما استفاده می‌شود.
این فیلم می‌تواند تغییر دمایی تا ۱۰میلی‌کلوین را تشخیص دهد، که دو برابر توانایی تشخیص پوست انسان است. می‌تواند یک بدن گرم به اندازه‌ی یک خرگوش را از فاصله‌ی یک‌متری بشناسد، این را پژوهشگران با خرس‌عروسکی گرم‌شده و گذاشتن آن در فاصله‌های گوناگون آزموده‌اند. تغییر در دما به تغییر در مقاومت فیلم می‌انجامد، که الکترودهای روی لبه‌ی فیلم آن را به یک رایانه گزارش می‌کنند.
به گفته‌ی سرپرست این پژوهش، Raffaele Di Giacomo از دانشگاه ETH Zurich در سوییس: اگر همه‌ی بدن ربات با این فیلم پوشانده شود، شناسایی حرارتی ۳۶۰درجه به ربات می‌دهد. که به ربات‌ها توانایی گشت‌زدن در جاهای شلوغ، بدون برخورد با انسان، را می‌دهد، یا به ربات‌های جستجو و نجات در پیداکردن جای انسان‌های گیرافتاده در اتاق‌های پر از دود یا آوارها یاری می‌رساند. همچنین به ربات‌ها این توانایی را می‌دهد که به انسان آسیب نرسانند و یاریگرش باشند. برای نمونه، یک ربات‌منشی باید بداند که فنجان قهوه یا چای برای تحویل‌دادن بیش‌از‌اندازه داغ نباشد.
از دید Di Giacomo نکته این است که به ربات‌ها کمک کنیم تا پیرامونشان را بشناسند. به گفته‌ی او: «مهم‌ترین چیز در ترکیب AI(هوش مصنوعی) با ربات‌های‌انسانی آن است که AI همانند ما با حس‌هایش شکل می‌گیرد. شما باید بازخوردهای حسیِ کاملی را به او بدهید تا او بتواند تصویری از دنیا داشته‌باشد.»
🌡بازخورد حسی
فیلم حساس‌به‌دما را همچنین می‌توان در پروتزها کار گذاشت تا به دارنده‌ی آن بازخورد حسی بدهد.
به‌وارون حسگرهای خم‌پذیرِ پیشین، این فیلم به دامنه‌ی گسترده‌ای از دما حساس است و ساخت آن نیز بسیار آسان است. پژوهشگران پکتین را در یک قالب شکل‌داده، سپس آن را در محلول کلسیم‌کلراید غوطه‌ور نمودند تا یون‌های کلسیم ویژگی حساسیت به گرما را در پکتین درست کنند. سیگنال‌های الکترودهای لبه‌های فیلم می‌تواند با دقت نشان‌دهنده‌ی تغییر دما باشد. این گروه هم‌اکنون به دنبال یافتن روشهای نگاشتن گرما از سطح‌های پیچیده، مانند جاهای گوناگون بدن، هستند.
به گفته‌ی Di Giacomo می‌توان این فیلم را با اسپری و یا غوطه‌وری نیز بر روی تقریبا هر چیزی انجام داده و توانایی حساسیت‌دمایی را به آن داد.
از دید Zhenan Bao، از دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا که خودش نیز نوآور گونه‌ای پوشش الکترونیکی است: « حساسیتِ سنسور سوییسی چشمگیر است. روش غوطه‌وری شدنی به‌نظر می‌آید، ولی، پوشاندن این فیلم بر روی پوست‌مصنوعیِ چندکاره دارای قطعه‌های خم‌پذیر و شکننده باهم، کمی دشوار می‌نماید. »
لینک منبع خبر: