نانوالکترودهای بسیار نازک، بدون آسیب رساندن به مغز، فعالیت آن را ثبت می کنند.
نانو الکترودهای مغزی
این الکترودها به اندازه‌ای باریک هستند که می‌توانند درمان‌های مغز را ایمن‌تر کنند.
گاهی برای درمان بیماری صرع و پارکینسون با تحریک سلول‌های عصبی خراب، سیم‌هایی در مغز کاشته می‌شود. همچنین، از این سیم‌ها می‌توان برای ثبت سیگنال‌های الکتریکی در درون مغز بهره برد - که ابزار مفیدی برای علوم اعصاب است.
ولی این الکترودها پهن هستند – نزدیک به ۱.۵ میلی متر قطر دارند - و هنگامی که در مغز گذاشته می‌شوند، سلول‌های مغزی را از بین می‌برند و گاهی به رگ‌های خونی نیز آسیب می‌رسانند.
و از آنجا که آنها سفت هستند، باعث آماس در مغز می‌شوند و کم‌کم با سلول‌های ایمنی پوشانده می‌شوند و این‌گونه از کارایی آنها کاسته می‌شود.
نانولوله های کربنی، که یک هزارم سیم معمولی قطر دارند جایگزینی نرم، نازک‌تر و بهتر برای این الکترودها خواهند بود.
یعقوب رابینسون از دانشگاه رایس در هوستون، تگزاس می‌گوید: ولی چیزی به این نرمی را چگونه در مغز فرو بریم؟
اینکار "مانند فرو کردن رشته‌ی ماکارونی خیس‌خورده در یک کاسه ژله است"
هم اکنون رابینسون و همکارانش راهی یافته‌اند که به طور موقتی نانولوله‌ها را مانند یک سوزن بافندگی، سفت‌تر از رشته‌ی ماکارونی کنند.
ایشان دستگاهی با یک کانال باریک که مایعی در آن جریان دارد، برای سفت کردن سیم ساخته‌اند.
با اینکار هنگامی که نانولوله در مغز فرو برده می‌شود، بافت‌های پیرامونی از مچاله شدن آن جلوگیری می‌کنند.
بنا بر گفته‌های این گروه در ماه نوامبر ۲۰۱۶ در کارگاه IEEE در سن‌دیگو، از این دستگاه برای کارگذاشتن الکترودهایی که فعالیت مغز در موش را ثبت می‌کند، بهره‌برداری شده است و ظاهرا آسیبی به مغز وارد نکرده است.
این نانولوله‌ها می‌‌تواند امکان بررسی فعالیت مغز در دوره‌های درازمدت را برای پژوهشگران به وجود آورد.
شاید اینها را نیز بپسندید:
خیز الون ماسک برای هک مغز
نخستین کاربرد ایمپلنت مغزی برای ارتباط با ذهن بر روی یک بیمار داوطلب
نوشتن با ذهن
کنترل کامل ربات با ذهن
برای نخستین بار یک مرد ناتوان توانست به یاری یک میانجی رایانه-مغز دوباره حس کند.
لینک منبع خبر: