شاید تا کنون واژه‌ی "اینترنت اشیا، Iot آی اُ تی" را شنیده باشید، واژه‌ی گیرایی است، ولی "اینترنت اشیا" چیست؟

"آی اُ تی" = فرگشتِ تلفن همراه؛ خانه(ابزار و سامانه‌های خانه)؛ و دستگاه‌های کاربردی‌ای که به اینترنت وصل شده‌اند؛ و یکپارچه‌سازی گسترده‌تر امکانات کامپیوتری و تجزیه‌و‌تحلیل داده‌های به‌دست‌آمده، برای بیرون‌کشیدن اطلاعات معنی‌دار است.

 

میلیاردها و به زودی صدها میلیارد دستگاه به اینترنت وصل خواهند شد. زمانی که همه‌ی این دستگاه‌ها با اینترنت باهم مرتبط باشند، می‌توانند به یک سامانه‌ی هوشمند برآمده از همه‌ی سامانه‌ها تبدیل شوند.

 و زمانی که این دستگاه‌ها و سامانه‌های هوشمند، داده‌ها را در کِلَود (فضایی که در آن حافظه، پردازش و سرویس‌های کامپیوتری به اشتراک گذاشته میشود) به اشتراک بگذارند، می‌توانند کسب‌وکار، زندگی و جهان ما را در زمینه‌های بیشماری دگرگون سازند.

پزشکی را بهبود دهند، فرآورده‌ها را پرشتاب‌تر و با هزینه کمتر بسازند، خریدکردن را برای ما دلچسب کنند، و یا تولید‌و‌مصرف انرژی را بهینه کنند.

 

اکنون نمونه‌ای از یکی از اینها را بینیم. یک دستگاه هوشمند مانند یک دوربین ترافیکی هوشمند را تصور کنید. این دوربین می‌تواند گره و گرفتگی ترافیک، حادثه‌ها و آب‌و‌هوای راه‌ها را پایش‌کند و آنها را به درگاهی بفرستد که آن را با داده‌های دوربین‌های دیگر یک‌کاسه کرده، و یک سامانه‌ی هوشمند رفت‌وآمد شهری بسازد.

 

اکنون فرض‌کنید که سامانه‌ی هوشمند رفت‌وآمد شهری به دیگر سامانه‌های جابجایی در شهر که از دستگاه‌های هوشمندشان داده می‌گیرند، وصل‌باشد، و سامانه‌ی داده‌‌های بزرگتری را باهم بسازند.

 

امکانات بسیار فراوانی از پایش و بررسی داده‌های  همه‌ی سامانه‌ها در دسترس خواهدبود. برای نمونه، اگر سامانه‌ی هوشمند بتواند رفت‌وآمد انبوه مردم پس از یک رویداد را پایش‌کند می‌تواند این داده را به سامانه‌ی جابجابی شهری که پیامدهای آن رویداد بر دیگر سامانه‌ها را بررسی‌می‌کند، بفرستد تا اگر رویدادِ شناسایی‌شده در نزدیکیِ فرودگاه و یا آموزشگاهی باشد،  سامانه‌های آنها را آگاه بسازد تا بتوانند برنامه‌های پرواز و یا کاری آموزشگاه را هماهنگ‌کنند.