مدتهاست که کارشناسان رشته‌ی رباتیک در طراحی روبات‌هایشان از طبیعت الگوبرداری می‌کنند، برای نمونه، با نگاهی به ربات شش‌پا، می‌بینیم که برای ساخت آن از حشره‌ها الگوگیری شده است. اگر گونه‌های بسیاری از حشره‌ها را بررسی کنید، می‌بینید که راهبرد حرکتی آنها برای رسیدن به بیشینه‌ی شتاب، یکسان است: آنها سه‌پایی راه می‌روند.
سه‌پایی راه رفتن ، با جنبش همگام پاهای جلویی و پشتیِ یک‌سوی حیوان، و پای میانیِ سوی دیگر آن، به وجود می‌آید.
حشره‌ها برای بالارفتن از دیوار یا سقف یا دیگر سطح‌های سه‌بعدی، پاهایی چسبنده دارند.
هنگامی که پاها مانند آنچه در حشره‌ها هست، چسبنده نباشد، با دو پا، می‌توان بسیار پرشتاب‌تر، حرکت کرد.
راه رفتن دو پایی، راه رفتن پویا و پایداری است که ربات با آن می‌تواند به جای به‌کارگیری سه پا، از دو پا برای سریع‌تر حرکت کردن در محیط بهره گیرد.
برای آزمودن این که آیا بهره‌گیری از شش پا برای حرکت، بهترین راهبرد است یا نه؟ ما مدلی از حشره را شبیه‌سازی کردیم و راهبردهای حرکتی را در این مدل آزمودیم.
ما این ربات شش پا را گرفتیم، و راه رفتن دوپایی و سه‌پایی را روی آن آزمودیم، و آنچه دیدیم این بود که راه رفتن دوپایی همواره سریع‌تر بود و این نتایج بدست آمده درشبیه‌سازی، را تایید کرد.
ولی حشره‌ها دوپایی راه نمی‌روند، پس چطور ممکن است این‌گونه باشد؟
در شبیه‌سازی دیدیم که ممکن است چسبندگی همین دلیل راه رفتن سه پایی باشد، پس از خودمان پرسیدیم اگر چسبندگی را در حشرات راستکی از میان برداریم چه می‌شود؟ بنابراین چکمه‌های پلیمری کوچکی که که جلوی چسبندگی را می‌گیرد، به پای حشره پوشاندیم. و دیدم که راه‌رفتن سه‌پایی، ناپدید شد و آنچه دیدیم بیشتر مانند راه رفتن دو پایی بود.
بنابراین این نتایج نشان می‌دهد که چگونه می‌توانیم روبات‌ها را جوری کنترل کنیم که بر روی زمین، تندتر و کارآمدتر، حرکت کنند و چرایی این گونه راه رفتن حشره‌ها را نیز برای زیست‌شناسان، روشن می‌کند.