آنتی بیوتیک های زنده

می دانم به خاطر اینکه، قطب شمال 20 درجه داغ تر از آنچه تصور می شد، شده است، و خرس های قطبی ای که این هفته از بین رفتند و قلب همه ی ما را شکستند، بی تابید، اما فراموش نکنید هر از گاهی در باره ی بحران مقاومت به آنتی بیوتیک که در حال پدیدار شدن است نیز احساس نگرانی کنید.

اگر همه چیز همین گونه که هست ادامه یابد، چشم داریم ویروسهای مقاوم به آنتی بیوتیک تا سال 2050 ، 10 میلیون نفر را به کام مرگ بکشند، و تا کنون، ما هیچ راهکاری برای این بحران نداریم. اما پژوهشگران دریافته اند که در اصل می توانیم آتش را با با آتش پاسخ دهیم- یک باکتری درنده نشان داده که ویروس های مقاوم به آنتی بیوتیک را نابود می کند.

این باکتری مورد نظر Bdellovibrio bacteriovorus نام دارد، و به عنوان یک باکتری درنده شناخته می شود، چون به دنبال همزاد (هم نوع) خود می رود و آن را می خورد.

تیمی از دانشگاه سلطنتی لندن و دانشگاه ناتینگهام در انگلستان تصمیم گرفتند تا از آن در برابر یک سویه مقاوم به آنتی بیوتیک از یک پاتوژن انسانی یعنی "شیگلا فلکسنری" که علت شایع مسمومیت غذایی است، استفاده کنند.

باکتری شیگلا علت بیماری 160 میلیون نفر در سال (اسهال ویژگی آن است)، و علت مرگ بیش از 1 میلیون نفر در سال به خاطر عفونت، که بیشتر به خاطر مواد غذایی آلوده است، می باشد.

هم اکنون هیچ واکسنی برای پیشگیری از عفونت شیگلا وجود ندارد، و در بسیاری از موارد، آنتی بیوتیک نیز کار ساز نیست – به بیشتر بیماران تنها گفته می شود که صبر کنند تا هنگامی که عفونت خود به خود پس از پنج تا هفت روز برطرف می شود.

این دشمن نیرومند است - اما نه برای Bdellovibrio.

هنگامی که پژوهشگران در آزمایشگاه دو گونه باکتری را با هم آمیختند، Bdellovibrio  جمعیت شیگلای مقاوم به آنتی بیوتیک را  4000 برابر (تا) کاهش داد.

سپس ایشان لارو گورخرماهی را با شیگلا آلوده کردند، و به آنها یک پیمانه Bdellovibrio دادند. میزان زندگی برای لارو نزدیک 60 درصد بود.

در گروه شاهد که Bdellovibrio دریافت نکردند، تنها 25 درصد از آنها به اندازه ای زنده مانند تا به سومین روز عفونت برسند.

این باکتری ها بسیار کارآمدند زیرا باکتری شیگلا را از درون می خورند، بزرگ می شوند و پیش از اینکه پوسته ی میزبان مرده خود را بترکانند، آماس (ورم) می کنند.

جیمز گالاگر برای بی بی سی گزارش می کند، تا کنون، پژوهشگران شواهدی از عوارض جانبی ناخواسته از آلوده کردن لارو با  Bdellovibrio نیافته اند، و همان راهکار برای ما نیز می تواند درست باشد، زیرا پژوهش های پیشین نشان داده است Bdellovibriobacteria به طور طبیعی در انسان سالم وجود دارد.

یکی از افراد این تیم، Serge Mostowy از دانشگاه سلطنتی لندن می گوید: "این بررسی براستی نشان می دهد که Bdellovibrio  چه باکتری یکتا و شگفت انگیزی است، چون این هم افزایی طبیعی شگفت انگیز با سیستم ایمنی بدن را فراهم می کند و به اندازه ای پافشاری می کند تا باکتری طعمه را، پیش از اینکه به طور طبیعی از بین برود، نابود سازد"

در حالی که به نظر می رسد جمعیت Bdellovibrio داده شده به لارو گورخرماهی سطوحی از حفاظت به وجود آورده، حتی اگر ایشان اثر سیستم ایمنی گورخر ماهی ها را نیز بخشی از آزمایش در نظر گرفته باشند، پژوهشگران می گویند به نظر می رسد کارا ترین پاسخ از این باکتری درنده که با گلبولهای سفید خود میزبان همکاری می کنند، است.

یکی از پژوهشگران، Liz Sockett از دانشگاه ناتینگهام می گوید: "درندگی Bdellovibrio، سلول های شیگلای پاتوژن را می شکند، و این کار سلول های (گلبولهای) سفید خون را بر می انگیزاند؛ تلاششان، در برابر پاتوژن را دو چندان می کنند و سبب افزایش بقای گورخرماهی های بیمار می شوند"

هر چند، گورخرماهی ها انسان نیستند، و انسان ها نیز گورخرماهی نیستند، پس تا هنگامی که برونداد های یکسان در انسان دیده نشود، نمی توان بیش از اندازه هیجان زده (شگفت زده) شد. اما پژوهشگران می گویند این نشانه ای امیدوار کننده است که به بحران مقاومت به آنتی بیوتیک که داریم با آن پیکار می کنیم، پاسخ می دهد.

Michael Chew  از Wellcome Trust  در انگلستان، که در این پژوهش شرکت نداشت، در یک نشست رسانه ای گفت: "شاید بهره گیری از یک باکتری برای رها شدن از دیگری تازگی داشته باشد (مرسوم نباشد)، اما در سایه ی تهدید عفونت های حاصل از مقاومت در برابر دارو که در حال پدیدار شدن است، پتانسیل برهمکنش های سودمند باکتری - حیوانات نباید نادیده گرفته شود"