سایبورگ Cyborg ، موجودی است که هم ارگانیسم زنده، دارد و هم اجزای مکانیکی. پژوهشگران دراین شاخه‌ی گل رز، رسانایی و توانایی ذخیره‌ی انرژی، مانند سوپر‌خازن، ایجاد کرده‌اند.
دانشمندان نشان داده‌اند که می‌توانند با تزریق محلولی رسانا به شاخه‌ی گل رز، که بطور خودکار از راه ساقه به سراسر برگ‌ها و گلبرگ‌ها می‌رود، سوپرخازنی با کارایی کامل، بسازند.
این گیاه الکترونیکی (خازن) را ، بدون از دست دادن کارایی، بارها شارژ و خالی کرده اند.
پژوهشگران می‌گویند که این دستاورد می‌تواند به ساخت سلولهای‌سوختی و "سیستم خودکار تولید انرژی در درون گیاهان زنده" بیانجامد.
Magnus Berggren پژوهشگر دانشگاه Linköping در سوئد می‌گوید: ما چند سال پیش نشان دادیم که ساختن "گیاه الکترونیکی" شدنی است و اکنون نیز یکی از کاربردهای آن را نشان داده‌ایم. کارکرد این یافته‌ی ما، در ذخیره کردن انرژی، عالی است.
در اواخر سال ۲۰۱۵، این گروه نخستین گل رز سابورگ را با پر‌کردن رگ‌هایش با محلول رسانا، و جانمایی محلول در بافت‌های زنده‌ی گیاه، ساخت.
بنا به گزارش Aviva Rutkin برای نیوساینتیست که در آن زمان منتشر شد: این کار دشواری بوده است. زیرا پژوهشگران باید ماده‌ای می‌یافتند که هم رسانای خوبی باشد و هم برای گیاه سمی نباشد، مویرگ های گیاه را مسدود نکند و به سراسر دیواره‌ی داخلی مویرگ‌های گیاه هم بچسبد! ولی سرانجام این ماده را یافتند! PEDOT یا poly(3,4-ethylenedioxythiophene)!
یک شاخه گل رز را در این محلول خواباندند و پس از ۲ روز دیدند که این پلیمر رسانا، به سراسر شبکه‌ی مویرگی گیاه جذب شده است!
پس از برداشتن دیوار بیرونی ساقه‌ی رز، دیده شد که سراسر آوند چوبی گیاه، با این پلیمر رسانا سیم کشی شده است!
سپس با گذاشتن الکترودهای طلایی و پروب، در انتها و وسط شاخه‌ی رز، ترانزیستوری ساختند که بدرستی کار می‌کرد. سپس آنرا به یک مقاومت خارجی وصل‌کرده و از درون آن جریان عبور دادند.
اکنون پژوهشگران این کار را یک گام به پیش برده‌اند. آنان با تغییر در پلیمر، کاری کرده‌اند که ماده، بطور خودکار از راه آوندها به سراسر گیاه، حتی برگ‌ها و گلبرگ‌ها نیز برود. پیشتر، تنها در بخشی از گیاه که داخل محلول گذاشته می‌شد نفوذ می‌کرد.
همچنین این ماده‌ی تازه، که ETE-S نامیده شده است، پس از جامد شدن، در سراسر گیاه، به اندازه‌ی دوبرابرِ ماده‌ی پیشین، رسانایی دارد.
این ماده، با نفوذ در دیواره‌ی رگهای گیاه، در بین سلولهای ان جانمایی می‌شود. پس می‌توان با جانمایی چندین سوپر خازن، در ساقه‌ی گیاه، آنرا به یک دستگاه الکترونیکی کاربردی تبدیل کرد.
به همین منظور، پژوهشگران سیمهای تشکیل شده در درون گیاه را به عنوان الکترود و بافت گیاه را به عنوان جداکننده‌ی الکترولیت، بکار گرفتند و توانستند صدها بار بدون کاهش کارایی، آن را شارژ و خالی کنند. مقدار انرژی ذخیره شده در این گیاه نیز به همان اندازه‌ی سوپر خازن‌های عادی بوده است.
این نشان می‌دهد که با همین وضعیت و بدون نیاز به هرگونه بهبودی می‌توان از آن در "پمپ‌های یونی" و "سنسورها" بهره گرفت.
در گام بعدی پژوهشگران می‌خواهند همین کار را بر روی گل رز کاشته شده در خاک انجام دهند.(اکنون بر روی شاخه‌ی بریده شده‌ی رز انجام شده است). این کار رویای کاشتن سیستم‌های الکترونیکی تولید انرژی، که توانایی رشد کردن دارند را در مزارع و جنگل‌ها برای تولید انرژی، یک گام به واقعیت نزدیکتر خواهد کرد.
شاید اینها را هم بپسندید:
سنسورهایی که پژوهشگران با حمایت اتحادیه اروپا برای کشاورزی مدرن ساخته‌اند
نخستین کشتزار در بیابان تنها با بهره‌گیری از «آفتاب و آب دریا»
کشاورزی دقیق
کشاورزی دقیق با مصرف بهینه آب
به کارگیری ربات و گیاه در کنار هم
لینک منبع خبر: