دانشمندان مایع‌بارداری (مایع آمنوتیک) را برای تقویت استخوانهای پیرشده به‌کار برده‌اند.
درمان پوکی و تحلیل استخوان؟!
پژوهشگران سلول‌های بنیادی را از مایع‌آمنیوتیک شکم مادر – مایع محافظی که در رحم پیرامون بچه را فرامی‌گیرد– گرفته و آنها را برای درمان موش‌هایی که به پوکی استخوان دچار شده‌اند، به کار برده‌اند.
این درمان همراه با افزایش قدرت، پلاستیسیته و بهبود ساختار استخوانهای جانوران، میزان شکستگی استخوان را تا ۷۹٪ کاهش داده است. هم‌اکنون امکان به‌کارگیری آن برای انسان در حال بررسی است. به‌ویژه برای فضانوردان، که ماهانه تا ۲/۵٪ از چگالی استخوانشان کاسته‌می‌شود.
سرپرست این پژوهش، Pascale Guillot از دانشگاه‌کالج‌لندن به گاردین گفت: " می‌توانیم این عوامل را برای تقویت سلول‌های استخوان‌ساز به سالخوردگان، و یا به فضانوردان تزریق کنیم. سلول‌های بنیادی‌ای که به کار برده‌ایم در حفاظت از استخوانها شگفت‌انگیزند. استخوانها بسیار نیرومندتر می‌شوند و ساختار درونی استخوانها نیز از کیفیت بسیار بهتری برخوردار می‌شود."
بانو Guillot و گروه پژوهشیِ او مایع‌آمنیوتیک انسان را از هدیه‌دهندگان تندرستِ باردار در هنگام آزمایش‌های غربالگری در هفته ۱۲ بارداری، و یا درست پیش از به‌دنیاآمدن نوزاد می‌گیرند.
ایشان «سلول‌های بنیادی مزانشیمی مایع آمینوتیک انسان» (AFSC) را از مایع بارداری استخراج نموده و آنها را به موشها تزریق کردند، به گونه‌ای که این سلول‌ها به استخوانهای موشها برسند.
موش‌های آزمایشی، گونه‌ای پرورش یافته بودند که بیماری استخوان‌شکننده داشته‌باشند- این بیماری یک انحراف ژنتیکی است که در آن استخوانها به آسانی می‌شکنند و همانند پوکی استخوان بر اثر پیری استخوانها و یا کمبود مواد معدنی است.
این بیماری همانند پوکی استخوان است- یک چالش معمول، به‌ویژه برای زنان سالخورده، که استخوانها در اثر پوکی (کمبود بافت) شکننده می‌شوند- بنابراین می‌تواند مدلی برای بیماری‌های مربوط به تحلیل رفتن استخوانها در سن‌های بالا نیز باشد.
هشت هفته پس از تزریق این مایع، آزمایش شکنندگی بر روی استخوانهای ران، درشت‌نی، و humorous در
همه‌ی ۱۶۸ موش آزمایشی و ۱۵۶ موش شاهد آزمایش انجام شد.
با اینکه در ۱۰۰٪ موش‌های شاهد دست کم یک شکستگی استخوان دیده شد، ولی موش‌های آزمایشی کاهش ۶۹٪ در شکنندگی استخوان humorous، کاهش ۸۹٪ در شکنندگی ران و ۷۹٪ کاهش شکنندگی استخوان درشت‌نی داشتند.
شکنندگی استخوان موش‌های آزمایشی برای همه‌ی استخوانها باهم ۷۹٪ کاهش داشت.
همچنین آزمایش‌های خمش و بررسی ساختار و آنالیز مواد نیز بر روی استخوانها انجام شدند. به گفته‌ی ایشان: تزریق سلول‌های بنیادی به شکل‌گیری استخوانهای تازه کمک نکرد، ولی عامل‌های رشد را از خود آزاد می‌کند که سلول‌های استخوانیِ موجود را در موشها چندبرابر کرده و با بازدهی بسیار بالاتری رشدشان داد.
بنا به گفته‌ی این گروه، با اینکه پیش از این «سلول‌های بنیادی بافت جنین انسان» - استخراج شده از بند ناف- نشان داده بودند که نرخ شکستگی استخوان را در موش آزمایشی کاهش داده‌بودند، ولی پیوند نتوانست قدرت استخوانها را افزایش دهد، و تنها پلاستیسیته‌ی استخوان را افزایش داد.
ولی، سلول‌های بنیادی گرفته‌شده از مایع‌بارداری نشان دادند که هم قدرت استخوانها را افزایش دادند و هم پلاستیسیته و ساختار استخوانها را بهبود دادند- همچنین باید گفت که مایع‌بارداری که با پاره‌شدن کیسه آب در شکم زنان بیرون می‌ریزد، با واکنش بسیار کمتری از سوی سیستم ایمنی بدن روبرو می‌شود.
ایشان در مقاله‌شان چنین نتیجه‌گیری کردند که: "ما برای نخستین‌بار نشان دادیم که AFSCهای انسان می‌تواند اقدام مناسبی در برابر شکنندگی استخوان باشد." هرچند، باید چشم به‌راه نتیجه‌ی آزمایش‌ها در انسان باشیم. هم‌اکنون در حال برنامه‌ریزی برای انجام آزمایش‌های کلینیکال در دو سال آینده هستند.
به گفته‌ی گیلوت Guillot: "ما کِرِم‌های کاهش پیری پوست را به چهره‌ی خود می‌مالیم، درباره‌ی استخوانها نیز چنین چیزی در راه است. به گمانم ما تا چند سال آینده می‌توانیم فرآیند پیرشدگی اسکلت‌مان را کند کنیم تا شکستگی‌ها و درد را کاهش دهیم. به‌ویژه برای فضانوردان ارزشمندی بالایی دارد، چون در نبودِ نیروی گرانش در فضا، استخوانها شکننده می‌شوند."
شاید اینها را نیز بپسندید:
لینک منبع خبر: